Przegląd serialowy #2: cztery seriale i cztery zachwyty

Jestem okazjonalną serialomaniaczką – nic specjalnego, wpadam w te swoje dziwne fazy, np. właśnie na oglądanie seriali i siedzę i oglądam, i wiecznie jestem spragniona nowych przeżyć, nowych historii. Co jakiś czas coś sobie obejrzę w tak zwanym międzyczasie, ale już dawno nie wpadłam w taką manię oglądania seriali, jak właśnie teraz. Może to wejście Netflixa, a może to jesień, ale mój głód stale wzrasta – a tymczasem, zapraszam Was na kolejny Przegląd serialowy – mam dzisiaj do zaproponowania Wam same perełki.

W poprzednim Przeglądzie serialowym, który był ponad rok temu, zaprezentowałam Wam dwa seriale, które zaliczyłabym, ogólnie pisząc do obyczajówek, z tym, że każdy z nich przedstawiał całkiem inną koncepcję (zderzenie dramatu z typowym sitcomem). Dzisiaj mam do zaprezentowania zdecydowanie większą różnorodność i, pewnie, jestem ostatnią osobą w internecie, która o nich pisze, ale muszę – jestem nimi tak zachwycona, że inaczej się zwyczajnie uduszę :D

Gilmore Girls (pol. Kochane Kłopoty), twórca: Amy Sherman-Palladino

Mam sentyment ogromny do tego serialu, w którym głównymi bohaterkami są matka i córka. Najlepsze przyjaciółki, mieszkające w małym amerykańskim miasteczku – Stars Hollow. Miasteczko jest na tyle małe, że każdy się zna a wiadomości rozchodzą się w mgnieniu oka – wiadomo. Rory, córka Lorelai jest niesamowitym dzieckiem (a w później nastolatką i dorosłą kobietą). Wie czego chce i wie, jak to osiągnąć – a jej największym celem życiowym jest pójście na Harvard. Lorelai jest matką, która bardzo młodo urodziła i poświęciła wszystko dla córki. Nie chciała życia, które wiodła do tej pory – w bogatym domu ze służbą i wykrochmalonym kołnierzykiem, uciekła, zabierając ze sobą córkę i rozpoczęła nowe życie – sama, bez niczyjej pomocy.

Serial ten oglądałam po raz pierwszy razem z moją mamą. Później na pierwszym roku studiów pomagał mi oswoić się z nowym miastem i nowym życiem. I teraz, kiedy moje życie, znowu się zmieniło towarzyszył mi w godzinach stresu i chwilach radości. Dzięki Netflixowi, po raz pierwszy obejrzałam „Kochane Kłopoty” od pierwszego sezonu do ostatniego, płacząc i się zaśmiewając. Czekam na listopadową premierę kontynuacji w postaci mini serii. I tak, to serial typowo kobiecy, ale pełen mądrych i przede wszystkim życiowych wartości.

Breaking Bad, twórca: Vince Gilligan

OMG. Cóż to był za serial! Oglądałam go razem z moim prawie-mężem i od pierwszego odcinka wsiąknęliśmy na maksa. Walter White jest nauczycielem chemii. Nie wyróżnia go właściwie nic – ma kochającą rodzinę, dwie prace i kredyt hipoteczny. Jednakże wszystko zaczyna się zmieniać w dniu jego pięćdziesiątych urodzin, kiedy to diagnozują u niego raka płuc. Postanawia coś zmienić w swoim życiu i szuka sposobu, by zabezpieczyć swoją rodzinę na wypadek jego śmierci. Tylko jak tu właściwie w bardzo krótkim czasie zarobić kilka milionów dolarów? Odpowiedź znajduje w domu – i niezwłocznie rozpoczyna przygotowania.

Nie mam zamiaru spoilerować osobom, które serialu jeszcze nie widziały – zepsułabym Wam naprawdę świetną zabawę, a zaznaczę to dosyć czytelnie, nie lubię kryminałów i thrillerów – tak, ani w książkach ani w serialach czy filmach. Jestem dziwnym osobnikiem, który by sięgnąć po ten gatunek, musi naprawdę chcieć. Serial zaskakuje swoimi zdjęciami, oprawą muzyczną, która wydaje się na pierwszy rzut oka w ogóle nie pasować; aktorami, którzy tak wcielają się w swoje role, że są na wskroś autentyczni i albo ich nienawidzimy, albo kochamy. Wszystko w tym serialu wydaje się być idealne – logiczność fabuły, jej dynamika, charakterystyczne postacie i sama oprawa, którą zachwycałam się powyżej – serial ten ma tylko jedną wadę – kiedyś się kończy.

Jane The Virgin, twórca: Jennie Snyder Urman

Ten serial z pewnością nie każdemu przypadnie do gustu. Zdecydowanie nie każdemu. Wychowałam się na telenowelach – wiecie, lata 90′, mazurska wioska z trzema kanałami telewizyjnymi – człowiek oglądał wszystko, co telewizja mu dawała. Dlatego też południowoamerykański klimat serialu mi wcale nie przeszkadzał – wręcz odwrotnie, dodawał czegoś innego, świeżego.

Główna i tytułowa bohaterka, Jane, zostaje sztucznie zapłodniona – uwaga – przez przypadek. Ojcem dziecka okazuje się Rafael, młody i przystojny właściciel sieci hoteli. Sprawa ta komplikuje jej relacji z chłopakiem, Michaelem. Jane mieszka z mamą i babcią, które ją w tych ciężkich chwilach wspierają z całego serca.

Mamy tu do czynienia z ciekawą, przynajmniej dla mnie, formą – w serialu występuje narrator wszechwiedzący, którego jestem fanką. Ten narrator dodaje unikatowości telenowelowej koncepcji serialu. Fabuła jest dosyć skomplikowana, chaotyczna i dosyć niezwykła – jak w typowych telenowelach. Bohaterowie są sympatyczni – a odtwórcy ról, moim zdaniem spisują się niesamowicie. No i wreszcie, główna bohaterka nie jest szablonowym klonem z wybiegów – z taką Jane, każda z nas mogłaby się utożsami.

Serial dla kobiet, idealny na jesienne wieczory z kocem i ciepłą herbatą.

Stranger Things, twórcy: Matt Duffer, Ross Duffer

To jeden z tych seriali, które wywierają na nas tak niesamowite wrażenie, że ma się po skończeniu sezonu serialowego kaca i chce się jeszcze więcej. Nie mam pojęcia, jak twórcy to osiągnęli, ale ten serial jest dla mnie jednym z najlepszych, jakie w życiu widziałam.

W małym, amerykańskim miasteczku od dziesięcioleci nic właściwie się nie działo. Największa tragedia to ta, gdy któryś z mieszkańców przejdzie przez jezdnię w niedozwolonym miejscu. Pewnej jednak nocy po bardzo emocjonującej kampanii w Lochy i Smoki (ktoś jeszcze kojarzy tego RPG-a?), jeden z grupy dwunastoletnich chłopaków – głównych bohaterów serialu – zostaje uznany za zaginionego. Znika w niewyjaśnionych okolicznościach a miejscowy szeryf – który daje nam się poznać, jako niezbyt sympatyczna osoba – rozpoczyna poszukiwania i śledztwo. W międzyczasie w miasteczku pojawia się dwunastoletnia dziewczynka ubrana tylko w szpitalną pidżamę. Ogolona głowa, brud na całym ciele i monosylabiczne odpowiedzi, właścicielowi lokalnej jadłodajni wydają się podejrzane – postanawia nakarmić dziewczynkę i zadzwonić do opieki społecznej, co później okazuje się, niestety błędem.

Serial ten jest skomponowany w tak niezwykły sposób, że aż oszołamia. Zacznijmy od tego, że młodzi aktorzy zwykle grają bardzo schematycznie, sztucznie albo nijako – tutaj tego nie zaznacie. To niesamowite, jak realistyczne są ich role i jak bardzo im przez cały sezon kibicujemy. Bohaterowie są różnorodni, przechodzą zmiany, są żywi i charakterni. Fabuła jest tak wciągająca, że sezon wciągnęłam w kilka godzin. Oprawa wizualna i muzyczna – mistrzostwo. Klimat tamtych lat oddany w stu procentach.

I tak, jest to serial grozy, horror, który może przypominać Wam wczesną twórczość Stephena Kinga – zresztą twórcy serialu inspirowali się twórczością tego pisarza. W serialu znajdziemy też kilka odniesień w ogóle do popkultury, które wprawny widz na pewno odkryje. Ogromnie Wam polecam „Stranger Things” – w końcu wiem o co było tyle szumu w związku z tym serialem. Idealny.

Cztery seriale i cztery zachwyty – mam nadzieję, że jeszcze Was nie zemdliło :D Miałam, zwyczajnie, szczęście do serialowych wyborów w ostatnim czasie. 

Polecacie, być może coś innego – jakiś serial, który Was zachwycił? Szukam nowości! :)

---

Kochani bądźmy w kontakcie! Zapraszam na facebooka, bloglovin, instagram, twittera i snapa: @mona_te (snapchat zawsze wie pierwszy o najnowszych postach!)