Legalna kultura XXI wieku = kultura w abonamencie

Pamiętam czasy, kiedy to na ryneczkach i bazarkach kupowało się spiracone kasety czy potem płyty z grami, filmami i muzyką. Do tej pory pewnie w jakichś rejonach nadal można spotkać tego typu znaleziska – nie wiem. Od dnia, w którym zaczęłam zarabiać na siebie, przestałam właściwie korzystać z wszelkiego rodzaju chomików i innych tego typu. I ten proceder wszedł mi tak w krew, że nie wyobrażam sobie, by wrócić do ściągania plików z nielegalnych źródeł – to się nie godzi.

Dzisiaj poruszę temat legalnej kultury w dobie abonamentów. Nie będę filozofować ani moralizować – każdy ma wolną wolę i własny rozum, żeby ocenić pewne sytuacje. Szanuję, mogę nie rozumieć, ale zawsze szanuję. Post oparty na własnych doświadczeniach.

Skarbnica muzyki online

Wszystko zaczęło się w gruncie rzeczy od Spotify i Deezera – choć z tego drugiego korzystam teraz bardzo rzadko. W pewnym momencie, gdy tylko Spotify weszło na polski rynek, doznałam olśnienia! Przecież teraz nie muszę ściągać piosenek i zawalać sobie miejsca na wysłużonym laptopku (płyty, płytami – je od zawsze kupowałam, ale często się niszczyły podczas licznych przeprowadzek i zwoziłam je do rodzinnego domu) – teraz mogę słuchać ukochanej muzyki online/offline i jeszcze przyczyniam się do zarabiania nawet najmniejszych wykonawców! (Nie poruszam tutaj kwestii tego, jak Spotify naprawdę traktuje artystów – wtedy była to piękna idea, której przyklasnęłam niemalże od razu)

Wiecie, może nic wielkiego nie zrobiłam, ale poczułam, że to jest właśnie ten moment, kiedy legalna kultura daje mi satysfakcję i zwyczajnie cieszy, jeśli mogę kogoś wesprzeć.

Wirtualne gieroteki

Potem pojawił się Steam/Origin/wredny Uplay/GOG etc., czyli platformy, gdzie możemy kupić i przechowywać na swoim koncie w bibliotekach/półkach kupione przez nas gry – oczywiście, konsole też mają swoje takie sklepy. Na początku do Steama podchodziłam jakoś tak sceptycznie – przecież ja nie gram w gry – przynajmniej wtedy nie grałam tak często jak teraz – założyłam te konta, bo przecież to nic nie kosztuje i od tamtej pory kupuję gry (pudełkowe czy też cyfrowe) właśnie z możliwością przechowywania ich w tych wirtualnych bibliotekach. I, powiem Wam, że jest to przyjemne. Gdy nie ma się własnego mieszkania, posiadanie miliona pudełek z grami, bywa naprawdę kłopotliwe i męczące. W dodatku swoją biblioteką mogę się dzielić – i dzielę się, np. z prawie-mężem :D

Netflix Ty dziadu!

Kiedy Netflix wszedł na rynek polski, byłam w sumie zaskoczona. Słyszałam o tym potężnym guru serialowym od dawna, ale jakoś nigdy szczególnie się w niego nie zagłębiałam. Postanowiłam przetestować – z początku biblioteka była bardzo okrojona, mało tytułów i mało wersji polskich – rozumiałam rozżalenie fanów seriali. Zrezygnowałam po miesiącu i postanowiłam poczekać. W wakacje odnowiliśmy nasz abonament i to był strzał w dziesiątkę. Polskie wersje już są, coraz bardziej bogata biblioteka i przede wszystkim legalny dostęp do ukochanych seriali.

A teraz wisienka na torcie…

Legimi. Jeśli czytacie mnie od dłuższego czasu, wiecie, że ja za e-bookami nie przepadałam nigdy, dla mnie książka musi być materialna. Zmieniło się to jednak za sprawą Legimi. Pierwszy raz w sumie o ich ofercie z czytnikiem przeczytałam u Yzoi. Oferta była na tyle kusząca, że od razu pobiegłam do prawie męża i opowiedziałam mu o tym cudzie. Czytnik za złotówkę przy abonamencie ok. 50 zł, umowa na dwa lata i dostęp do morza książek – głównie nowości. Abonament ten odciążył moje półki, na których nie ma już w ogóle miejsca i boję się, że lada moment się zarwą i książki będą mieszkać na podłodze… Odciążył, bo jest wygodny – w podróży, w drodze do pracy, mogę z niego korzystać razem z prawie-mężem jednocześnie i niczemu to nie przeszkadza.

I tak, nadal kocham książki papierowe w każdej postaci, ale do e-booków żywię prawdziwą świeżą miłość.

Reasumując

Czy polecam życie w abonamencie, które wspiera legalną kulturę? Oczywiście. Przede wszystkim płacimy za jakość i możliwości. Ponadto nie kradniemy tzw. własności intelektualnej – nie wyobrażam sobie, gdyby ktoś zwyczajnie kradł to, co napiszę, przykładowo. Choć już i tak się zdarzało – głównie ze zdjęciami. I, powiem Wam szczerze, że to boli – człowiek siedzi godzinami, pracuje ciężko, a ktoś zwyczajnie kradnie. Tak, też byłam jedną z tych osób i bardzo tego żałuję. Gdybym wtedy miała takie możliwości, jakie mam dzisiaj, nie robiłabym tego.

Nikogo nie mam zamiaru zachęcać czy przekonywać, dla mnie posiadanie abonamentu na kulturę jest zbawiennym rozwiązaniem i dosyć dostępnym, jak na polskie warunki. Nie zabiera miejsca i jest mobilne – a na tym teraz bardzo mi zależy. Póki co, kocham się w abonamentach i legalnej kulturze dosyć skutecznie.

Napiszcie czy sami korzystacie z abonamentów na kulturę?

Kochani bądźmy w kontakcie! Zapraszam na facebooka, bloglovin, instagram, twittera i snapa: @mona_te(snapchat zawsze wie pierwszy o najnowszych postach!)