Kryminały nigdy nie były moim ulubionym gatunkiem literackim, co podkreślałam wiele razy. Czasem jednak się zdarzy, tak jak i w tym przypadku, że trafiam na książkę, która w jakiś sposób mnie do siebie przyciąga. I biorę taką książkę z półki (w tym przypadku bibliotecznej) nie wiedząc tak naprawdę, czego się po niej spodziewać. I bez uprzedzeń zaczynam czytać. I bez uprzedzeń zostaję wciągnięta w mroźny świat Marii Kallio, głównej bohaterki, która zostaje zmuszona do rozwiązania tajemniczego morderstwa…
Leena Lehtolainen urodzona w 1964 roku, jest krytykiem literackim i badaczem literatury oraz jedną z najpopularniejszych i najbardziej poczytnych autorek w Finlandii. Ukończyła studia na wydziale literatury fińskiej. Pisze powieści z gatunku „kobiecej powieści obyczajowo-kryminalnej”. Pierwszą jej książkę – Ja äkkiä onkin toukokuu (1976, I zaraz znowu przyjdzie maj) – wydano, gdy miała zaledwie dwanaście lat. W 1981 roku ukazała się jej kolejna powieść Kitara on rakkauteni (Kocham gitarę). Sławę i uznanie przyniosła Leenie Lehtolainen seria powieści o prawniczce i policjantce Marii Kallio. W tej serii opublikowano dotychczas siedem książek: Ensimmäinen murhani (1993, Moje pierwsze zabójstwo), Harmin paikka (1994, Cholerny świat), Kuparisydän (1995, Miedziane serduszko), Luminainen (1996, Kobieta ze śniegu), Kuolemanspiraali (1997, Spirala śmierci), Tuulen puolella (1998, Wiatr w oczy), Ennen lähtöä (2000, Przed odjazdem). Oprócz książek o Marii Kallio Lehtolainen napisała thriller psychologiczny Tappava säde (1999, Morderczy promień). W roku 2001 ukazał się zbiór jedenastu opowiadań kryminalnych Sukkanauhatyttö ja muita kertomuksia (Dziewczyna z podwiązką i inne opowiadania). Za książkę Luminainen (Kobieta ze śniegu) otrzymała nagrodę Fińskiego Stowarzyszenia Miłośników Powieści Kryminalnych. Jest również laureatką Wielkiej Nagrody Uznania Fińskiego Klubu Książki.
Tłumaczenie: Sebastian Musielak
Tytuł oryginału: Luminainen
Seria/cykl wydawniczy: Maria Kallio tom 4,Terytoria Skandynawii
Wydawnictwo: Słowo/Obraz Terytoria
Data wydania: marzec 2004 (data przybliżona)
ISBN: 83-89405-12-1
Liczba stron: 356
„W rodzinnym majątku Rosbergów mieści się ośrodek terapeutyczny dla kobiet. Właścicielka, Elina, to znana radykalna feministka i psycholog, która prowadzi w pałacyku kursy „samoobrony psychicznej” dla kobiet. Mężczyźni nie mają tu prawa wstępu. W pewien zimowy dzień ciotka Eliny zgłasza jej zaginięcie… Wśród podejrzanych są nie tylko kobiety, które w dworku znalazły schronienie – od matki wielodzietnej rodziny ortodoksyjnych protestantów po tancerkę erotyczną z Helsinek – ale również ekscentryczny poeta, który wyraźnie coś ukrywa. Śledztwo prowadzone przez Marię Kallio dodatkowo komplikuje fakt, że aresztowany przez nią psychopata ucieka z wiezienia, grożąc jej zemstą.”
(źródło)
Ciężko mi tak naprawdę zakwalifikować tą powieść do kryminałów. Co prawda osią wszystkich zdarzeń jest sprawa morderstwa Eliny, ale tak naprawdę jest to opowieść o kobietach, ich historiach i sposobach na życie. Każda z tych opowieści niesie ze sobą dużo emocji, ale i także prawdy o nas samych, ludziach- bywamy pełni uprzedzeń, buntowniczy i delikatni. Pełno w nas kontrastów. Maria Kallio chyba najbardziej przypadła mi do gustu: niezależna, pełna uporu i popełniająca gafy, jak każdy.
Naprawdę dobrze się bawiłam czytając tą nie-kryminalną powieść, głównie dzięki lekkości pióra autorki, zabawnym dialogom i epizodom oraz dzięki pięknym (ale zastosowanych z umiarem) opisów mroźnej zimy panującej w Finlandii, gdzie toczy się akcja książki.
Moja ocena: 4+
Kryminał Skandynawski to coś dla mnie :) Mam na półce parę książek z serii Terytorium Skandynawii i bardzo mi się one podobały :)
PolubieniePolubienie
Też mam takie odczucia. Uwielbiam tą serię, bardzo mi się podobają :)
PolubieniePolubienie
Nie jestem przekonana do tej książki, właśnie przez tę serię. Czytałam tylko jedną książkę z serii, ale strasznie mi się nie podobała. Jednak chyba najwyższy czas pozbyć się uprzedzeń. Pozdrawiam :)
PolubieniePolubienie
Na obecną chwilę nie jestem przekonana, ale nie skreślam tej książki – tylko, że skąd brać czas na czytanie wszystkich polecanych dzieł?? Chyba na emeryturze dopiero nadrobię zaległości :P
PolubieniePolubienie
Lubię skandynawskie kryminały, ale jeśli to nie do końca jest kryminał, to odpuszczę sobie, ale może sięgnę po coś innego tej autorki.
PolubieniePolubienie
Ja, jako fanka Skandynawii i tamtejszych autorów, czuję, ze byłabym zadowolona i z tej ksiązki :)
PolubieniePolubienie
Ja też nie przepadam za kryminałami, więc może ta książka będzie w sam raz dla mnie ;)
PolubieniePolubienie
A jaką czytałaś? Jak na razie nie trafiła mi się żadna, która by mi się nie spodobała a była z tej serii :)
PolubieniePolubienie
Mam dokładnie taki sam problem: TOTALNY BRAK CZASU! :C Ale może kiedyś… ^^
PolubieniePolubienie
Wiesz, to jest tylko moje takie odczucie. Zagadka kryminalna jest osią, ale autorka chyba skupia się bardziej na losach Marii i innych kobiet, które poznajemy w książce. I te wszystkie kobiety są ściśle związane ze sprawą morderstwa, więc wiesz :)
PolubieniePolubienie
Na pewno ^^ Widzę, że jesteś moją bratnią duszą czytelniczą :3
PolubieniePolubienie
Ciekawa jestem, czy spodobałaby Ci się :) Jest specyficzna i w sumie ciężko mi ją jakoś zaszufladkować :)
PolubieniePolubienie
Czytałam „Niech się rozpęta burza” Leeny Lander i do dzisiaj pamiętam jak męczyłam się przy tej powieści.
PolubieniePolubienie
Bardzo oryginalne kryminały często okazują się byle jakie, więc do tej książki podchodzę ostrożnie…
PolubieniePolubienie